U skladu s iznesenim stanovištima, postupak u kojem je apelant obavezan da plati carinske i druge uvozne dažbine, ne potpada pod okvir zaštite prava na pravičan postupak u smislu člana II/3e) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 6 stav 1 Evropske konvencije. Slijedi, da je apelacija ratione materiae inkompatibilna s Ustavom Bosne i Hercegovine.
• Odluka o dopustivosti broj AP 382/04 od 23. marta 2005. godine, stav 6

Postupak plaćanja obaveza koje proizlaze iz poreskog (javnog) prava ne spada u djelokrug prava zagarantovanih članom 6 stav 1 Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti broj AP 529/04 od 12. aprila 2005. godine, stav 6, obaveza uplate javnih prihoda, apelacija ratione materiae inkompatibilna s Ustavom BiH

Postupak koji se tiče unovčavanja imovine dužnika radi namirenja povjerilaca ni na koji način se ne tiče „građanskih prava i obaveza" apelanata kao povjerilaca, budući da su oni prijavom na javno nadmetanje pokušali da steknu pravo na imovinu, što nije „građansko pravo ili obaveza", pa stoga ne ulazi u djelokrug člana 6 stav 1 Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti broj AP 914/04 od 12. aprila 2005. godine, stav 12, stečajni postupak

Odlučivanje o kretanju i boravku stranaca isključiva je nadležnost državnih organa i ne može se podvesti pod koncept „građanskih prava i obaveza", zaštićen članom 6 Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti broj AP 244/05 od 9. februara 2006. godine, stav 7

Odluka Opštinskog vijeća da u skladu s postojećim kriterijumima neposrednom nagodbom radi proširenja dvorišta dodijeli građevinsko zemljište apelantovom komšiji koji, i inače, na osnovu zakupa isto zemljište nesmetano koristi duže od deset godina, predstavlja akt raspolaganja. Stoga, u konkretnom slučaju se ne radi o utvrđivanju apelantovih građanskih prava i obaveza i on protiv osporene presude kojom je pobijao navedenu odluku o dodjeli zemljišta komšiji ne uživa zaštitu u smislu navedenog ustavnog prava, pa slijedi da je apelacija ratione materiae inkompatibilna s Ustavom Bosne i Hercegovine.
• Odluka o dopustivosti broj AP 1038/05 od 14. marta 2006. godine, st. 6 i 7

Pravo stranca da se nastani u određenoj zemlji, prema stanovištima Evropskog suda za ljudska prava, spada u domen javnog prava svake zemlje. Ako je određena zemlja uskratila pravo boravka, pa i privremenog, stranom licu iz razloga propisanih zakonom, to se smatra aktom države koji pripada njenom javno-pravnom domenu i ne uživa zaštitu člana 6 Evropske konvencije kao „građansko pravo ili obaveza". Shodno tome, mada takva odluka može da ima određeni uticaj na apelantova građanska prava i obaveze, od države se ne zahtijeva da u takvim slučajevima obezbjeđuje javno saslušanje, niti druge zahtjeve iz člana 6 Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti broj AP 1189/05 od 12. aprila 2006. godine, stav 8

Postupak u kojem je apelantu kao državnom organu naloženo da ponovo sprovede konkurs radi izbora na radno mjesto, a nakon što je prethodni nezakoniti konkurs poništen, nije postupak u kojem su utvrđivana neka apelantova građanska prava i obaveze. Stoga, u konkretnom slučaju nije primjenjiv član II/3e) Ustava Bosne i Hercegovine, pa je apelacija ratione materiae inkompatibilna s Ustavom Bosne i Hercegovine.
• Odluka o dopustivosti broj AP 1929/05 od 12. septembra 2006. godine, stav 6

U proceduri koja se odnosi na rukovođenje glavnom raspravom ne utvrđuju se građanska prava i obaveze. U skladu s navedenim, ishod takve procedure nije odlučujući za utvrđivanje građanskih prava i obaveza. Stoga, član 6 stav 1 Evropske konvencije nije primjenjiv u konkretnom slučaju, pa se apelacija odbacuje kao nedopuštena jer je ratione materiae inkompatibilna s Ustavom Bosne i Hercegovine
• Odluka o dopustivosti broj AP 2160/05 od 20. oktobra 2006. godine, st. 9 i 10

Apelant se u apelaciji žali na povredu člana 6 Evropske konvencije jer smatra da se o poništavanju apelantove odluke o imenovanju kandidata na poslove vatrogasca trebalo odlučivati u upravnom sporu, a ne u parničnom postupku. Budući da član 6 Evropske konvencije garantuje da „svako tokom odlučivanja o njegovim građanskim pravima i obavezama [...] ima pravo na pravičnu i javnu raspravu [...]", u konkretnom slučaju prava na čiju povredu se apelant žali ne potpadaju pod „građanska prava i obaveze" u okviru značenja člana 6 Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti broj AP 2104/05 od 9. novembra 2006. godine, stav 17

U proceduri izdavanja dokumenata iz zbirke isprava zemljišnih knjiga ne utvrđuju se građanska prava i obaveze.
• Odluka o dopustivosti broj AP 299/07 od 3. aprila 2008. godine, stav 6

Ustavni sud smatra da se u postupku u kojem su redovni sudovi odlučivali o apelantovom prijedlogu za ukidanje klauzule pravosnažnosti nije odlučivalo o apelantovim građanskim pravima i obavezama u smislu člana 6 stav 1 Evropske konvencije. Naime, u predmetnom postupku redovni sudovi su samo rješavali o procesnim pitanjima koja se tiču ispunjenja uslova za ukidanje klauzule pravosnažnosti, te stoga ishod takve procedure ne može da bude odlučujući za utvrđivanje građanskih prava i obaveza.
• Odluka o dopustivosti broj AP 459/08 od 12. juna 2008. godine, stav 8

Ustavni sud zaključuje da u predmetnom postupku, koji ima karakteristike spora proizašlog iz izbornog procesa, nije odlučivano o apelantovim građanskim pravima i obavezama, nego o njegovim političkim pravima. Budući da garancije iz člana II/3e) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 6 stav 1 Evropske konvencije nisu primjenjive na predmetni postupak, Ustavni sud zaključuje da je apelacija ratione materiae inkompatibilna s Ustavom Bosne i Hercegovine.
• Odluka o dopustivosti broj AP 3593/08 od 18. decembra 2008. godine, stav 10

Izborni sporovi koji se odnose na izabrane zvaničnike izlaze iz građanskih i krivičnih okvira člana 6 stav 1 Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti broj AP 2418/06 od 18. decembra 2008. godine, sukob interesa

Ustavni sud smatra da se u predmetnom postupku nije odlučivalo ni o kakvim apelantovim građanskim pravima i obavezama, već se odlučivalo o zakonitosti odluke koju je donio apelant (Skupština Brčko distrikta Bosne i Hercegovine) u okviru ovlašćenja koje proizlazi iz njegove pozicije nosioca zakonodavne vlasti. Stoga se apelantovi navodi o povredi prava na pravično suđenje moraju odbaciti kao ratione materiae inkompatibilni s Ustavom Bosne i Hercegovine.
• Odluka o dopustivosti broj AP 3080/11 od 23. septembra 2011. godine, stav 15

U konkretnom slučaju riječ je o postupku u kojem je po službenoj dužnosti raspravljano o pitanju moguće povrede pravila i propisa Agencije koju je eventualno počinila RTVFBiH u emisiji „60minuta".Ustavni sud dalje primjećuje da Agencija u takvom postupku, u smislu člana 46 stav 3 Zakona o komunikacijama, ukoliko utvrdi postojanje prekršaja, ima ovlašćenja da srazmjerno prekršajima prema počiniocu primijeni izvršne mjere propisane navedenom zakonskom odredbom. Dalje, Ustavni sud primjećuje da je u predmetnom postupku donesen prvostepeni akt kojim je taj postupak obustavljen jer je utvrđeno da RTVFBiH predmetnim programom nije prekršila propise te agencije, kao i drugostepeni akt kojim je taj prvostepeni akt potvrđen, a protiv kojeg je apelant podnio tužbu Sudu BiH, koja je osporenim rješenjem Suda BiH odbačena pozivanjem na član 25 stav 3 ZUS-a (kojim je propisano da će sud rješenjem odbaciti tužbu ako utvrdi da je očigledno da se upravnim aktom koji se tužbom osporava ne dira u pravo tužioca ili u njegov neposredni lični interes zasnovan na zakonu). Imajući u vidu sve navedeno, Ustavni sud konstatuje da se u konkretnom postupku pred Agencijom, koji je okončan aktom protiv kojeg je apelant podnio tužbu Sudu BiH, nije raspravljalo o apelantovim građanskim pravima i obavezama, već je zapravo sporno bilo da li je RTVFBiH kao treće lice u predmetnoj emisiji povrijedio pravila i propise Agencije, te da li u skladu s tim postoje uslovi za primjenu mjera prema tom licu iz člana 46 stav 3 Zakona o komunikacijama. U prilog tome govore i sami apelacioni navodi kojima apelant ukazuje da „postupak nije vođen radi zaštite apelantovih subjektivnih prava" i da je „suština ovog postupka bila da [Agencija] kao nadležni regulator utvrdi kršenje Zakona o komunikacijama i Kodeksa o emitovanju radio-televizijskog programa i da sankcioniše TV emitera". Dakle, s obzirom na to da se u predmetnom postupku nije raspravljalo o apelantovim građanskim pravima i obavezama, apelant ne može da uživa zaštitu prava garantovanih članom II/3e) Ustava Bosne i Hercegovine i članom 6 stav 1 Evropske konvencije, uključujući i pravo na pristup sudu, usljed čega je apelacija ratione materiae inkompatibilna sa Ustavom Bosne i Hercegovine.
• Odluka o dopustivosti broj AP 2649/14 od 15. februara 2017. godine, stav 17

U okolnostima konkretnog slučaja sporno nedostavljanje izvoda iz Centralnog biračkog spiska radi sprovođenja referenduma ne potpada pod građanski aspekt.
• Odluka o dopustivosti broj AP 3805/16 od 15. februara 2017. godine, stav 15

U odnosu na navode o kršenju člana 25 Međunarodnog pakta o građanskim i političkim pravima, Ustavni sud ukazuje da navedeni član u relevantnom dijelu glasi da svaki građanin ima pravo i mogućnost, bez ikakve diskriminacije pomenute u članu 2 i bez neosnovanih ograničenja: (…) b) da bira i da bude biran na povremenim istinskim, opštim, jednakim i tajnim izborima koji obezbjeđuju slobodno izražavanje volje birača. S obzirom na to da je u konkretnom slučaju apelant politička stranka, a ne građanin u smislu navedenih odredaba, Ustavni sud smatra da garancije iz člana 25 Međunarodnog pakta o građanskim i političkim pravima ne mogu da se primijene na predmetni postupak. U vezi s tim, Ustavni sud ukazuje na stanovište Odbora za ljudska prava Ujedinjenih naroda prema kojem je Prvim fakultativnim protokolom uz Međunarodni pakt o građanskim i političkim pravima Odboru za ljudska prava (HRC) dodijeljena nadležnost za razmatranje prigovora u pogledu navodnih povreda Pakta od države stranke Protokola (čl. 1 i 2 Fakultativnog protokola). To je izričito ograničeno na pravo pojedinaca na podnošenje predstavki. Stoga se, u pravilu, prigovori koje u svoje ime podnose nevladine organizacije, udruženja, političke stranke ili korporacije proglašavaju nedopuštenim zbog nedostatka stranačke sposobnosti (vidi, na primjer, Lica s invaliditetom u Italiji protiv Italije, predstavka broj 163/1984). Imajući u vidu navedeno, ovi apelantovi navodi su takođe ratione materiae inkompatibilni sa Ustavom Bosne i Hercegovine.
• Odluka o dopustivosti broj AP 7518/18 od 10. januara 2019. godine, stav 10